"ไม่พี่ไม่มีวันปล่อยให้เเบมไปเป็นของคนอื่นเเบมต้องเป็นของพี่คนเดียว"
มาร์คเอ่ยจบก็เหวี่ยงเเบมลงบนเตียงเเล้วขึ้นคร่อมเเบมทันที
"พี่มาร์คปล่อยเเบมนะอย่าทำกับเเบมเเบบนี้เเบมกลัวปล่อยเเบม" เเบมแบมเอ่ยออกมาพร้อมกับน้ำตาที่ไหลไม่หยุด
"ไม่ถ้าพี่ปล่อยเเบม เเบมก็จะไปหามัน พี่ไม่มีวันปล่อยเเบมไปยังไงเเบมก็ต้องเป็นของพี่คนเดียว"
มาร์คก้มลงบดขยี้ปากของเเบมเเบมกัดปากล่างของคนตัวเล็กจนเเบมแบมเผลออ้าปากออกมาพร้อมกับมาร์คที่ส่งลิ้นอันร้อนฉ่าสอดเเทรกเข้าไปช่วงชิงความหอมหวานจากภายในปากของคนตัวเล็ก
ไล่ลงมาที่ต้นคอขบเม้มจนเกิดเป็นรอยจ้ำเเดงหลายจุด
" ฮึก... ปล่อย ปล่อยเเบม เเบมกลัว ฮือๆ"
มาร์คไม่สนใจอีกเเล้วว่าอีกคนจะร้องไห้หนักเพียงใดตอนนี้อารมณ์ของเค้าพุ่งพร่านอยากได้คนตัวเล็กเป็นของเค้าเเค่คนเดียว มาร์คกระชากเสื้อเเบมเเบมจนขากหวิ้น เหวี่ยงซากเสื้อลงไปกองกับพื้น
เเล้วหันมาสนใจหน้าอกของเเบมเเบมที่เเต่งเเต้มด้วยสีชมพูสองจุดมาร์คขบกัดจนเเบมเเบมร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดทิ้งร่องรอยกลีบกุหลาบทั่วเรือนร่างของเเบมเเบมด้วยอารมณรุนเเรง
"อ่า ปล่อยเเบม เเบมกลัว โอ้ยยย"
เเบมเเบมเผลอร้องครางออกมาด้วยความเสียวที่ปนไปกับความเจ็บที่มาร์คตั้งใจทำให้เค้า มาร์คถอดกางเกงของเเบมออกพร้อมกับขึ้นคร่อมทับคนตัวเล็กเเละจัดการถอดเสื้อผ้าของตนเองจนหมดเหลือเพียงร่างกายที่เปลือยเปล่าของทั้งสองคนอยู่บนเตียง
"คิดจะนอกใจพี่งั้นหรอไม่ไม่มีทาง เเบมต้องเป็นของพี่ ไม่ว่าใครหน้าใหนก็ไม่มีสิทธิ์"
มาร์คเอ่ยประโยคนี้ซ้ำๆจนทำให้เเบมเเบมกลัวมากกว่าเดิม
มาร์คลากลิ้นลงมาเล่นที่สะดื้อของคนตัวเล็ก ทำให้เเบมเเบมดิ้นด้วยความเสียวส่านจนเผลอร้องครางออกมา พรางจับขาเเบมเเบมพาดไปที่ไหล่เเกร่งของเค้าเเล้วโลมเลียจนทั่วต้นขาของเเบมเเบม
"โอ้ยย แบมเจ็บ ฮึกก ฮือออ"
เเบมร้องลั่นออกมาเพราะมาร์คได้กัดเข้าที่ต้นขาด้านในจนเลือดไหล
"พี่มาร์คปล่อยเเบมเถอะนะเเบมขอ"
มาร์คไม่สนใจเสียงของเเบมเเบม เค้าครอบปากลงไปที่เเกนกายของเเบมแบมพร้อมกับรูดขึ้นรูดลงแบมเเบมบิดตัวไปมาเพราะเค้าทั้งเสียวเเละทั้งอายเพียงไม่นานเเบมเเบมก็ปล่อยน้ำรักของตัวเองออกมาเต็มปากของมาร์ค มาร์คกลืนกินไปจนหมดโดยไม่มีทีท่ารังเกลียดใดๆ
มาร์คไซร้ไล่ขึ้นมาที่ซอกคอของเเบมอีกครั้งขบเม้นเพิ่มร่องรอยเเห่งรักอีกนับไม่ถ้วนเเบมแบมที่ขัดขืนก็ถูกมาร์คจับล็อคมือขึ้นไว้ที่หัวเตียงเพียงมือข้างเดียว
"เป็นของพี่นะเเบมแบมพี่รักน้องแบมที่สุด"
มาร์คไม่รอคำตอบของเเบมเเบม เค้าจับเเกนกายอันใหญ่โตวนไปที่ช่องทางรักอันคับเเคบของเเบมเเบม
" ไม่พี่มาร์คเเบมกลัว"
เเบมเเบมส่ายหน้าไปมาด้วยความกลัวตอนนี้เค้าร้องไห้จนไม่เหลือน้ำตาอีกแล้ว
มาร์คสวนเเกนกายเข้าช่องทางคับเเคบของคนรักอย่างยากลำบาก เค้ากระเเทกอย่างรุนเเรงจนสามารถผ่านช่องทางนั้นเข้าไปเพื่อสัมผัสกับความอุ่นภายในร่างกายของเเบมเเบม คนตัวเล็กร้องลั่นออกมาด้วยความเจ็บปวดรวดร้าว เหมือนว่าร่างของเค้ากำลังจะเเตกออกจากกัน
"เป็นของพี่เเล้วก็ต้องมีพี่คนเดียวนะครับน้องเเบม"
มาร์คพูดจบก็โยกร่างกายเป็นจังหวะทำให้เเบมเเบมตัวโยกตามเเรงที่มาร์คส่งมาจากด้านบน มาร์คพรางกดจูบไปที่ริมฝีปากอวมอิ่มของคนด้านล่างให้รู้สึกผ่อนคลายมาร์คโยกย้ายสะโผกอยู่อย่างนั้นรุนเเรงๆขึ้นเรื่อยๆจนเเบมเเบมทนไม่ไหวถึงกับร้องลั่นจนสลบไปเเต่ตอนนี้อารมณ์ที่พุ่งสูงของมาร์คไม่สนใจอะไรอีกแแล้วเค้าดำเนินกิจกรรมรักอยู่อย่างนั้นจนสำเร็จ รอบเดียวสำหรับมาร์คคงไม่พอ ตอนนี้ภายในห้องนอนไม่มีเสียงใดๆมีเพียงเสียงเนื้อกระทบกันเป็นจังหวะ ป๊าบๆๆๆ กันเรียงครางซี๊ดของมาร์ค เค้าอยู่กับเเบมเเบมจนฟ้ามืดลง ก่อนที่เค้าเองจะพอใจในตัวเเบมเเบม
ทันทีที่มาร์คถอนเเกนกายอันใหญ่โตของตัวเองออกมา สำนึกของเค้าก็ทำงานเมื่อต้องเจอกับคราบเลือดที่เปอะเปื้อนที่นอนเเละร่างกายของเค้าทั้งสองทำให้เค้ารู้ทันทีว่าเค้าคือคนเเรกของเเบมเเบม
"เเบมเเบมพี่ขอโทษเเต่ที่พี่ทำไปเพราะไม่อยากเสียเเบมเเบมให้กับคนอื่น"
No comments:
Post a Comment